امنیت و TCP/IP Stack

امنيت و TCP/IP
Stack

TCP/IP يكی از پروتكل های مطرح در عرصه شبكه های كامپيوتری است كه از
چهار لايه متفاوت فيزيكی ، شبكه ، حمل و  كاربرد 
تشكيل شده است . شكل زير ارتباط پروتكل چهار لايه ای TCP/IP و مدل مرجع 15000هفت
لايه ای را نشان می دهد :

هر لايه دارای مكانيزم های امنيتی ، پروتكل ها و
برنامه های مختص به خود می باشد . در ادامه به برخی از امكانات امنيتی متداول و 
مرتبط با هر يك از لايه های پروتكل TCP/IP اشاره می گردد :

لايه فيزيكی :
معادل لايه های اول و دوم مدل مرجع OSI

•  Packet Filters  ، به منظور استقرار بين يك شبكه داخلی و يك شبكه خارجی طراحی می
  گردند. برای برخورد مناسب ( ارسال ، نپذيرفتن ، حذف ) با بسته های اطلاعاتی
  ورودی و يا خروجی از يك شبكه از مجموعه قوانين تعريف شده خاصی استفاده می
  گردد . ACL ( برگرفته از Access Control
  List  )  روتر ،  نمونه ای از يك Packet
  Filter 
  می باشد . 
• NAT ،
  ( برگرفته از Network Address Translation ) ، مكانيزمی برای ترجمه آدرس است .
  اكثر كاربران اينترنت با سرعت بالا از NAT استفاده می نمايند . تكنولوژی فوق به
  منظور تامين امنيت كاربران ، 
  آدرس داخلی آنان را از ديد شبكه های خارجی مخفی نگه می دارد .
•  CHAP ( برگرفته از Challenge
  Handshake Authentication Protocol ) ، يك پروتكل “تائيد”  است كه از آن به عنوان گزينه ای جايگزين در مقابل ارسال معمولی و
  رمز نشده نام و رمز عبور استفاده می گردد . پروتكل فوق از الگوريتم MD5 برای رمزنگاری رمزهای عبور استفاده می
  نمايد .
• PAP ( برگرفته از Password Authentication
  Protocol ) . پروتكل فوق ، به
  عنوان بهترين گزينه امنيتی در لايه فيزيكی مطرح نمی باشد و با ارائه امكاناتی
  كاربران را ملزم به درج نام و رمز عبور می نمايد . اطلاعات درج شده توسط
  كاربران به صورت متن معمولی ( رمز نشده ) ارسال می گردد ( مهمترين محدوديت
  پروتكل PAP ) .

لايه شبكه 
: معادل لايه سوم مدل مرجع OSI

• PPTP ( برگرفته از  Point
  to Point Tunneling Protocol  )
  توسط كنسرسيومی متشكل از مايكروسافت و 3com پياده سازی و هدف آن ارائه امكانات لازم
  به منظور كپسوله سازی داده می باشد  .
  امنيت لازم برای PPTP توسط رمزنگاری Point-to-point مايكروسافت ارائه شده است .
• L2TP :
  پروتكل VPN فوق به منظور امنيت و  بر اساس  پروتكل
  های PPTP و L2F پياده سازی شده است .
•  IPsec : از پروتكل فوق به منظور حفاظت بسته های اطلاعاتی IP و دفاع در مقابل حملات شبكه ای استفاده
  می گردد . IPsec  از  پروتكل های امنيتی و مديريت كليد پويا
  استفاده نموده و  دارای دو پيكربندی پايه AH ( برگرفته از Authenticated Header ) و ESP ( برگرفته از Encapsulated
  Secure Payload  ) می باشد .

لايه حمل
: معادل لايه های چهارم و پنجم مدل مرجع OSI 

• SSL  ( برگرفته از Secure Sockets Layer ) ، پروتكلی است كه با استفاده از آن
  به كابران اين اطمينان داده می شود كه به صورت ايمن اقدام به مبادله اطلاعات
  بر روی شبكه ( نظير اينترنت ) نمايند .
• TLS ( برگرفته از Transport Layer Security  ) ، پروتكلی مشابه پروتكل SSL است و از يك رويكرد لايه ای به منظور
  امنيت داده  استفاده می نمايد . TLS از  چندين پروتكل زير مجموعه ديگر تشكيل می گردد .

لايه كاربرد
: برخی از  وظايف لايه پنجم و 
معادل لايه های ششم و هفتم مدل مرجع OSI 

• RADIUS (
  برگرفته از Remote Authentication Dial-In User Service ) متداولترين پروتكل تائيد كاربران dialup در دنيای شبكه های كامپيوتری است .
  پروتكل فوق امكانات لازم برای تائيد و اعطای مجوز  لازم به كابران dialup شبكه های كامپيوتری را فراهم می نمايد
  .