متن آهنگ پوچ مجتبی سلطانی
پوچم که از دنیا بریدم تا بمیرم حیف
این بادبادک ها که میبینی به نخ بندن
پوچم که لبخندم نشون گریه هام میشه
این بغض ها از شدت انکار میخندن
پوچم که دل رو میسپرم تو امتداد باد
تا این نسیم از جاده های درد میخونه
پوچم که راه مستقیم خونه گم میشه
بی تو تباهم و این مسیر تلخ زندونه
خسته ام که آهنگ دل‌انگیزم سیاهیه
این دودها تو سینه ام با سرفه میخونن
دیدی که از سیگار شعری تازه میخونم؟
این واژه ها یکم شبیه درد می مونن
با اینکه از دستای تو دورم ولی شاید
دست دلم دست تو رو با شوق میگیره
پوچم این شعرم تهش یادت نمی مونه
پوچم که این احساس من پای تو میمیره
داد انفجار……میپیچه تو تنم
خداحافظ …….زندگی بی ثمر